Yoktuk ortalarda epeydir.Bir önceki yazıdan bu yana neredeyse 4 ay geçmiş.Neler yaptık bu süre zarfında neler?Öncelikle taşındık bu başlı başına bir mazeret.Demek ki taşınmadan önce 2 ay, taşınmadan sonra 2 ay gerekiyormuş hayatın normale dönmesi için.Zaten taşınma psikolojik bir travma oldu benim için.Eğer hayatınızı kurulu bir saat gibi yaşıyorsanız, hiç bir şeye boşveremiyorsanız ruhsal çöküntü yaşamanız gayet normal.Bir de herşeyi kendi başına yapmak yada yapmaya çalışmak da bir etken.Çünkü ben bu sıkıntıları çekerken kimsenin ortak olmasını istemedim.Annem,babam,kardeşlerim, en yakın arkadaşlarım gücendiler.Ama ben mutluluğu paylaşmayı seviyorum üzüntüyü değil.Biliyorum ki paylaşılan şeyler çoğalır.Şimdi yeni evimizde hayatımızı devam ettiriyoruz ve sorunlarımız var.Kuzucukların yeni okulu, benim işyerim, ulaşım, alışveriş,maddi durum,anneannemizin sağlık durumu hepsi problem.İnşallah zamanla bunları da aşacağız.Herşey kuzucuklarımız için;)
No comments:
Post a Comment